Aslında yazmak ile yazmamak arasında kaldığım bir hikaye Vampir. Karanlık Kitaplar serisinin ise en kısa hikayelerinden biri olabilir. Kitap, Yankı Enki'nin girişi ile başlıyor. Daha sonrasın da kitabın ortaya çıkış öyküsünü ve vampir konulu hikayeler  ile ilgili örneklerin verildiği diğer bir bölüm okuyoruz ve bu bölümler yaklaşık 25 sayfa civarı sürüyor. Kitabın içerisine giriş yaptığımızda ise oldukça kısa 30 sayfalık bir hikaye bizi bekliyor.

Vampir temasının işlendiği ilk hikaye olması önemli elbette. Benim de bu kitabı alıp okumak istememin en büyük nedeni. Yazar John William Polidori, bu hikayeyi yazmadan önce de korku hikayeleri yazmayı bir çok defa denemiş bir doktor. Bu kitabı kendi adına yayımlatamıyor olması ise intihar etmesinin sebebi olarak görülüyor. Hikaye kadar hayat hikayesi de dikkat çekici bir yazar.

''Yaşayan ölülerin var olduğu bir dünyada adalet nasıl sağlanır?''

Yeni bir kitapta görüşmek üzere...
Karanlık Kitaplar derlemesinden Yüce Tanrı Pan ve Uykulu Kuytu Söylencesi.

Agetha Christie, evde bulduğum bir kitabını okumamla tekrar merak saldığım yazarlardan biri oluverdi. Son zamanlarda okumayı düşündüğüm yazarlardan değildi oysa ki. Eski basım bu kitabı okumamla birlikte ilk kitap alışverişimde iki kitabını daha alıp koydum bir köşeye ve o kitaplardan birini bugün sizlerle paylaşmak istedim.
Porsuk Ağacı Cinayeti 175 sayfalık kısa bir hikaye aslında ve Agetha Cristie'nin Miss Marple öykülerinden.
Zengin bir adam olan Rex Fortescue son yıllarda alışılmışın dışında harcamaya başlar. Yasa dışı işleriyle zengin olan bu adamın bu tavrı çevresinde dikkat çeker ve ailesi bu duruma tepkilidir.
Tam böyle bir dönemde ofisinde bir bardak çay içerken zehirlenerek öldürülür. Tek ipucu ise cebinden çıkan bir avuç çavdardır. Bu cinayeti isleyebilecek bir çok zanlı vardır. Aile üyeleri ise bu listenin başındadır. Üstelik ölümler bu kadarla kalmaz ve arkasından mirasın büyük bir kısmını alan genç karısı ve hizmetçisi öldürülür.

Bu işi çözecek olan kişi ise Miss Marple'dir. Müfettiş Neele, Miss Marple'nin yardımıyla cinayeti neticelendirecektir.

Uzaktan gelen bir kardeş, para için her şeyi yapabilecek diğer bir kardeş, genç bir eş ve bir hizmetçi. Cinayeti işlemiş olmak için ise bir çok sebep vardır.

''Bir şarkı söyle.
Altı peni, bir cep dolusu çavdar.
Böreğin içinde pişirilen yirmi dört karatavuğun şarkısını,
Börek kesildiği zaman karatavuklar ötmeye başlamış.
Tam kırala göre bir yemek değil mi bu?
Kral, hazinesindeymiş. Parasını seviyormuş.
Kraliçe odasında ekmekle bal yiyormuş.
Hizmetçi bahçede çamaşırları asıyormuş.
Bir serçe gelerek burnunu gagalıyıvermiş.''

Yeni bir kitapta görüşmek üzere...

İthaki Bilimkurgu Klasikleri bu sıralar en çok okuduğum serilerden biri sanırım ve Kıyamete Bir Milyar Yıl serinin okuduğum 7.kitabı oldu. Rus edebiyatından bir kitap okuma fırsatı buldum serinin bu kitabı sayesinde ve Arkadi Ve Boris Strugatski kardeşlerle bu kitap sayesinde tanıştım. Bu kitapta ilgimi çeken bilim adamlarının etrafında dönen bir hikaye olmasıydı. Sadece 150 sayfadan oluuyor olması bir çırpıda okumama neden olurken, döneminde bolca sansürlenmeside bir an önce okumam gereken kitaplardan biri olduğu hissini verdi bana.

Hikaye Dimitri Malyonov isimli bir bilim adamının hayatından yola çıkıyor. Bir Astrofizikçi olan karakterimiz yıldızlar arası maddeyle ilgili çalışmalarını sürdürdüğü esnada tuhaf olaylar baş gösteriyor. İlk başta anlam veremediği bu olaylar zaman içerisinde daha tuhaf bir hal alıyor. Çalışmalarını engelleyen bu olaylar sürekli çalan telefonlar, çalan kapılarla başlıyor ve evine gelen anlamlandıramadığı kişiler ile devam ediyor. Bir süre sonra benzeri olayların kendisi gibi çevresindeki bilim adamlarının da başına geldiğini öğreniyor. Bir araya geldiklerinde ise endişe, korku ve şüpheyle dolu belki doğal, belki de doğaüstü olaylardan kaynaklanan bir hikaye çıkıyor.

Bilimkurgu Klasiklerinin o kendine özgü tarzını seviyorum. Bu serinin tamamı kitaplığımda olması gerektiği hissine kapılıyorum. Elime aldığım her kitapta beni bambaşka bir hikayenin beklediğine öylesine eminim ki sanırım vazgeçemeyeceğim bir seri oldu. Kıyamete Bir Milyar Yıl ise serinin diğer kitaplarından biraz farklı. Daha çok felsefi bir roman bana göre. Eleştiri tarafı da çok ağır basıyor. Sovyet döneminin o bilindik otoriter yapısına karşı durulan bir eser.

''Geçtiğimiz yüzyılda insanların teslim olmaktansa kendilerini vurduklarını söylerler. İşkenceden ya da toplama kamplarından korktukları için değil, sadece utandıkları için.''

''Bizi neyin beklediğini kim bilebilir ki? Ne olacağını kim bilir? Belki güçlü bir şey olacak, belki adice bir şey. Belki ölüm gelecek, belki ölüme mahkum edecekler. Geleceğe fazla dalmak yersiz.''

''Aceleye gerek yok, diyor. Kıyamete daha bir milyar yıl var, diyor. Eğer teslim olmaz ve anlar, anlar ve teslim olmazsak bir milyar yılda çok, hem de çok şeyler olur.''

Bilimkurgu Klasiklerinden okuduklarımın bir kısmını ise buraya bırakmak  istiyorum. Görünmez Adam, Mars Yıllıkları, Fahrenhait 451, Cesur Yeni Dünya,
Yeni bir kitapta görüşmek üzere...

Dargın Mutluluk, hediye gelen kitaplardan bana. Geçtiğimiz haftalarda elime ulaşmasına rağmen bu gün sizlerle paylaşabiliyorum. Bir çırpıda okudum diyemem. Yavaş yavaş, ara vere vere okudum. Araya başka kitaplar, başka hikayeler aldım ve bir iki bölüm ilerleye ilerleye bitirdim.

Güçlü bir kadının kendi içinde başarabileceklerinin hikayesi var bu kitapta. Hayatının farklı dönemlerinden kesitleri bir araya getirmiş ve bu kitabın içine sığdırmış gibi hissettirdi bana. Aceleye getirilmemiş, uzun süre beklenmiş ve en sonunda tamamdır oldu denmiş gibi
Çocukluğu, gençliği, öğretim hayatı, ailesi, dostları kısacası hayatına dair bir çok anıyı  da paylaşıyor bizlerle. Sıcak, samimi, içten bir anlatım ve mektuplar, şiirler, denemeler derken bitiveriyor. Şiirler tüm bu hikayelerin merkeziydi bana göre. Kitabın içindeki her bir satır şiirleri daha güçlü bir hale getirmek içinmiş gibi hissettirdi. Benim ise en sevdiğim kısımlar sanırım Sahipsiz Mektuplar bölümleriydi.

''Bazen bir karar verebilme cesaretini gösterememektir yaşamak ya da bir  uçurum kıyısında kendini seyredip nereye yuvarlandığını görememektir. Yahut ellerini duaya açtığında avuçlarının titreyerek sarhoşluğundan utanmasıdır yaşamak...''

''Neden ruhum hep imlâ uyuşmazlığı yaşıyor?'' sorusu yıllarca zihnime çengel atmıştı. Öyle ansızın bir gece rüyamda malum olmadı, ''Evreka! Evreka!'' diyerek şafak doğunca avazım çıkamadı. Vuslata dem tutan yalnızlıkla yoğrula yoğrula anladım hakikati.''

''Gökyüzü o kadar hüzünlü ki bugünlerde; güneş sanki küsmüş, kuşlar cıvıldamıyor, çiçekler solmuş perişan, esmiyor rüzgâr bile. Yer gök sanki insanoğlunu görememenin telaşıyla pek kederli. Sanırlar ki insanların nesli tükenmek üzere ve dertlenirler biz kime hizmet edeceğiz diye.''

Yeni bir kitapta görüşmek üzere...

''Rahat bıraktığımızda doğa nasıl da güzel bakıyor başının çaresine. Biz hiç elimizi sürmeden, ne büyük işler başarıyor tek başına.''

''Hayat işte. Evde hayal kuruyor, sonra sokağa çıkıyor ve hepsini tek tek gömüyorsun bir yerlere. Hayatın aklındakiyle alakası yok. Eter koklatılıp bayıltılmış ve hiç bilmediğim bir yere getirilip bırakılmış gibiyim.''

''Evini değiştirmek, yatağını değiştirmek gibiydi bir nehrin. Sancısı büyüktü. Yine de galiba bazı insanlar yolda olmak için geliyorlardı hayata. Dikiş tutturamayan, bir yerde uzun süre kalamayan, doğuştan huzursuz insanlardık biz.''

''Kitaplar, kedi, bir de ben. Bu kadardım. Daha fazlasına cesaret edemedim.''

Çok uzun zamandır merak ettiğim bir İskender Pala kitabı olan Bir Hz. İbrahim Romanı/Abum Rabum bugün bitti ve hemen sizlerle paylaşmak istedim. İskender Pala'nın okuduğum ilk kitabı değil ve bu romandan sonra biliyorum ki son kitabı da olmayacak. Daha önce blogumda Babil'de Ölüm İstanbul'da Aşk, Efsane, Şah&Sultan romanlarını sizlerle paylaşmıştır.

Abum Rabum ise bugüne kadar okuduğum İskender Pala kitaplarının en iyisiydi ve diğer kitaplarından biraz farklıydı. İlk çıktığı gün okumayı kafama koyup bu güne kadar beklettiğim ve sonunda başladığım bu roman ile ilgili aslında söyleyecek o kadar çok şey var ki.

Kitapta geçen tarihi mekanlar, tarihi olaylar, eserler, karakterler, detaylar ve yazarın kalemi nasıl bittiğini dahi anlamamanıza neden oluyor. Kitabın konusundan ise çok kısa bahsetmek istiyorum ve hiç vakit kaybetmeden okumanızı diliyorum.

ABUM RABUM KONUSU
Japonya'da asistan olarak çalışan Keiko, mezuniyet sonrası yapacağı konuşma öncesinde vücuduna saplanan bir hançer ile ölü bulunur. Ölümünün ardından bilgisayarında bulunan dosyalar, gelen bir mesaj ve tek cinayet zanlısı olan yakın arkadaşının kaçar gibi İstanbul'a gitmesi Japon Polisi'nin rotalarını İstanbul'a çevirmesine neden olur ve bir polis memuru olan Maasaki bu cinayeti çözmek için yola çıkar.

Zara ise İstanbul Arkeoloji müzesinde bulunan Sümer tabletlerinin peşindeymiş gibi görünen bir ajandır. Sümerlere ait tarihi bir dönemi araştırıyor gibi gözükse de asıl amacı çok daha farklıdır. Araştırmacı adı altında amacına ulaştığını düşündüğü anda müzede bulunan tabletlere verdiği zarar sonucunda suçlanır ve yakalanır. Zara, istihbarat komiseri olan Alperen ile olan sorguları sırasında Sümerolog Selim Hoca ile tanışır ve aralarında tuhaf bir bağ kurulur. Bu aralarındaki bağ Selim'ide bu olayların içine çeker ve Selim Hoca, Alperen, Maasaki ve Vuslat Hz. İbrahim'in yolunda yolculuklarına başlar, diğer tarafta ise Kitron, Kevin, Chris vardır. Aynı amaç için yola çıkarlar ve hepsinin tek amacı şifreleri çözüp hazineye ulaşmaktır.

''Bizdeki hoşgörü sizde olsaydı Filistin'de yahut Bosna'da, Müslüman coğrafyası ve ortadoğu ülkelerinde her gün cinayetler işlenmezdi.''Öldürmeyiniz!'' emrini ''Öldürtmeyiniz!'' biçiminde de okuyacak bir Hristiyan ve Yahudi dünyası nereden bulacağız?''

''Ur kentinde telaşlı bir gün. Bir kişi yakılacak. Bir peygamber. Padişahla peygamber karşı karşıya. Madde gücüyle mana gücü karşı karşıya. Bir tiyatro oyunu bu galiba. ateş sahnesinde oynanacak... Perde işini de alevler görecek.''

''Bugün şu bölgelerde savaşarak kanlarını toprağa akıtanlar, eve Ortadoğuludur; lakin birbirine karşı kullandıkları silahların ve mermilerin hiçbiri Ortadoğu'da üretilmemiştir.''

''Bir hocada bilgiyi öğretmesinden evvel bilmesi, üretmesi, hazmetmesi gibi şartlar aranır. Hoca evvela alim olmalı, sonra ilmiyle amel etmeli, sonra öğretmelidir. Öğrettiği şeyi hakikatiyle bilmeyen, ruhuyla yaşamayan, ondan başka bilgiler üretemeyen kişiye hoca denemez. Hocalık alimlik ile birlikte yürümezse öğrenimi ve öğretimi bir külfete dönüşür.
Bu yüzden Allah cahillere ''Niçin öğrenmediniz?'' sorusunu yöneltmeden evvel alimlere ''Niçin Öğretmediniz?'' diye soracak.''

BENİM YORUMUM
Hikaye Japonya'da işlenen bir cinayet ile başlasa da Mezopotamya da devam ediyor ve Hz. İbrahim'in  hikayesini okuyoruz. Üç büyük din olan Hristiyanlık, Yahudilik, Müslümanlık ile ilgili ise sayısız bilgi içeriyor içerisinde. Hz. İbrahim ve bu üç büyük din kitabın odak noktası ve din ile iç içe geçmiş bir polisiye kitabı okuyoruz. Kitaba ismini veren Abum Rabum ise ''Peygamberlerin Babası'' olarak çevriliyor ki buda Hz. İbrahim etrafında dönen bir hikaye olduğunu bir kez daha kanıtlıyor.

Zelot, CIA, Mossad, MİT gibi bir çok istihbarat örgütü ve 3 ülkeyi içine alıyor hikaye. Hz. İbrahim'in kutsal hazinesinin peşinde Japonya'da başlıyor İstanbul'a, Urfa'ya ve Nemrut'un izinden Adıyaman'a kadar devam ediyor. Bu kutsal hazinenin hikayesi ise Kral Antiochos'un mezarını ve hazinesini içine alabilecek büyük ve ulaşılmaz bir Anıt Mezar yaptırmak istemesine dayanıyor.

''Şu eşikten temiz kalplilikle geçiniz, şu taşı dosdoğru atlayınız, bu  köşeden sola dönerken sabırlı davranınız, sağa dönerken dilinizi kötülüklerden korumanız, sonraki üç basamakta hoşgörüyü düşünmeniz gerekiyor. Ardından merhamet hissiyle ilerlemek, şu kayaya asla sarhoşken gelmemek, şuraya da pak ve berrak bir zihinle dokunmak ve şu keskin kulpa haddi aşmadan yapışmak gerekiyor majesteleri. Ve sonra... işte sizin zenginlikler ve hazineler dünyanız!''

Bu hikayeyi okurken üzerinde yaşadığımız toprakların yani Orta Asya topraklarının ne kadar güçlü ve zengin topraklar olduğunu çok daha iyi anlıyorsunuz. Bu toprakların Tarihinin, Sanatının ve Kültürünün neden böylesine yağmalandığını, savaşların, ölümlerin, yıkımların bitmek bilmeyen acıların altında yatan nedenleri tekrar tekrar görüyorsunuz. Bu bilgileri kulaktan dolma bilgilermiş gibi değilde gerçekliğinden emin olarak okuyorsunuz.

İskender Pala'nın mükemmel kurgusu ve harika anlatımından ise bahsetmeye gerek yoktur diye düşünüyorum. Ancak kolay kitaplardan olmadığını söylemem gerekir sanırım. O küçük ayrıntıları kaçırmak istemiyorsanız kafanızı verip okumanızı tavsiye ediyorum. Okuyucusuna çok şey katacak bir hikaye okuyacağınızı garanti edebilirim. 

Hikayenin içine serpiştirilmiş olan resimler ise kitabı çok daha gerçekçi ve zevkli hale getiriyor. Bu resimlerin tamamını en küçük ayrıntısına kadar uzun uzun inceledim ve benim için hikayeyi çok daha anlaşılır kıldığını söylemeliyim.

Bol kitaplı günler olsun...

Kaçış, Scott Sıgler üçlemesinin ikinci kitabı ve benin Uyanış isimli ilk kitabından sonra uzun bir ara verdiğim kitaplardan. Üçlemenin ilk kitabı olan Uyanış'ı 2018'in Temmuz ayında okumuş ve blogumda yer vermiştim. Aylar sonra serinin ikinci kitabını okumaya başardım ve sizlerle paylaşmak istedim. Uyanış kesinlikle kötü bir kitap değildi ancak mutlaka okuyun diyebileceğim bir hikayeye de sahip değil. Ancak serinin ilk iki kitabını birlikte aldığım için serinin ikinci kitabını da okudum ve sizlerle paylaşmak istedim.

Go Kitap tarafından çıkartılan kitapların tasarımını seviyorum bu aralar. Bu seride Go Kitap tarafından çıkartılan bir seri ve ilk okumaya karar verdiğimde kapak tasarımının ve mıknatıslı kapaklarının etkisinin çok olduğunu söylemeliyim. Ancak iki kitabı birlikte almama rağmen ikinci kitap olan Kaçış mıknatıslı kapaklara sahip değildi. Bu durum benim için çok önemli olmasa da nedenini merak ediyorum açıkçası.

Kaçış Konusu
Em ve lideri olduğu yaklaşık 150 kişilik gurupla birlikte geldikleri gezegende sırlarla dolu bir yaşama başlarlar. Bedenlerini isteyen yetişkinler çok geride kalmıştır ve yeni dünyalarında yavaş yavaş keşiflere başlarlar.

Yaşamayı düşündükleri kentin gizemleri ve  onları bekleyen tehlikelerle mücadele etmek için çok zamanları yoktur. Çok geçmeden yeni dünyalarının sadece onlara ait olmadığını ve yetişkinlerin düşündükleri gibi çok da uzakta olmadığı gerçeği ile yüzleşirler. Açlık ve bundan doğan korku kendi aralarındaki çatışmaları hatta ihanetleri beraberinde getirir. Alınlarındaki sembollerin anlamlarının çözümüyle birlikte ise Em ve liderliği konusunda kötü günlerin başlangıcı olacaktır.

''Kemiğe gelmemiş,'' dedi Bishop. Yüzümü tutarak yüzüme bakmamı sağladı. '' Yaranı sararak zamanımız yok. Seni mekiğe götürene kadar güçlü ol. Güçlü ve sessiz. Rüzgar ol.''

''O'Malley sahneye yaklaştı; kulağıma fısıldamaya geliyordu. Avucumu göstererek elimi ona doğru kaldırdım. Olduğu yerde durdu.''Zahmet etme,'' dedim. ''Böyle yapacağız.''

''Mucize diye bir şey yok. Kendi kaderimizi kendimiz yazarız.''

Benim Yorumum
Kaçış, biraz ön yargılarla başladığım kitaplardan biri. Bunun nedeni elbette ilk kitapta sevmek ve sevmemek arasında kalmam. Kaçış'ı serinin ilk kitabına göre daha kısa sürede daha istekli okuduğumu söylemeliyim. İlk kitabı okuduktan yaklaşık altı ay sonra elime bu kitabı aldım ve açıkçası okumak konusunda çok da istekli değildim. Ancak okumaya başladığımda her konuda daha anlaşılır olan bir hikaye beni bekliyordu. Mesela hikayenin anlatıcısı da olan 
Em için egoistliğin tavan yaptığı bir karakter olduğunu söylemiştim. Bu kitapta ise daha olgun ve liderliğin anlamını anlamış olan bir karakter okudum. Serinin olmazsa olmazları O'Malley, Bishop, Spingate, Gaston, Aramovsky  bu kitapta çok daha anlaşılır karakterlerdi. Aralarındaki güç kavgaları, içlerindeki ihanetler, aşkları, dostlukları ve birbirleriyle olan ilişkileri daha iyi bir şekilde sunulmuştu okuyucuya.

Özellikle iki farklı ırkın korkuyla başlayan dostlukları benin için en etkileyici kısımlarından biriydi. Birbirlerinin dillerini dahi bilmeyen iki ırkın savaşlarını, korkularını ve birlikte yaşama çabalarını böylesine ayrıntılı okuma durumunu sevdim.

Kaçış, cevabını aradığım bir çok sorumun cevabını da bana verdi. Ama yeni yeni bir çok soruda oluştu kafamda. Serinin üçüncü kitabı olan Kurtuluş bu sorulara cevap verecektir elbette ancak Kurtuluş alıp okumak isteyeceğim kitaplardan biri olur mu pek emin değilim. Üçüncü kitap için sabırsızlandığım söylenemez.

Bol kitaplı günler olsun...

Hasan Karataş ile tanışmam Yıllar Sonra isimli ilk kitabıyla olmuştu. Şiir ve deneme türünü birlikte sunduğu bu kitabı beğenmiştim ve blogumda yer vermiştim. Şimdi ise ikinci kitabı olan Mor Melankoli ile buluşturdu beni. Uzun bir emeğin ürünü olduğuna inandığım bu kitabını da büyük bir keyifle okuduğumu söylemeliyim. Üstelik bu kitap çok daha samimi ve içten geldi bana. Bu durumun elbette bir çok nedeni olabilir ancak sosyal medyada zaman zaman şiirlerini okuma fırsatı bulmam yabancılık çekmeden okuma nedenim sanırım.

Mor Melankoli 4 bölümden ve 40 başlıktan oluşuyor. İlk kitabında olduğu gibi şiir ve deneme türü birlikte sunuluyor. Her başlık yeni bir konuyu getiriyor ve bir çoğunda konuyla ilgili bir şiire yer veriliyor. Bu anlamda ilk kitabı olan Yıllar Sonra ile benzerlikler gösteriyor.
Mor Melankoli hüzün, ayrılık, yalnızlık, aşk, sitem, umut gibi derin duyguları fazlasıyla hissettiren bir kitap. İçten, samimi ve akıcı bir dili var.

Eleştirmek istediğim tek şey ise bir hikayesi varmış gibi hissetsem de kapak tasarımı olurdu sanırım. Karina Yayınevi bir çok yeni yazara kapılarını açan bir yayınevi ancak şu kapak tasarımlarına biraz daha özen gösterse ne güzel olur demeden geçmek istemiyorum.

''Aşk sensin. Kıymeti yok şehirlerin. Senin olmadığın yerlerin. Kara kalem resim gibi önemi yok bütün silüetlerin, bütün renklerin, desenlerin, mevsimli mevsimsiz açan çiçeklerin.''

''Öldürdüğün birine yeniden umut olma.'' demiştim. Sen sustun. Bütün cevapları ölçüp tarttın kendi iç dünyanda. Kaybetmeyi sevmediğini o zaman anladım. Kaybetmekle yüzleştiğinde insan, gidecek olanların kıymetini yeniden anlıyor.''

Yeni bir kitapta görüşmek üzere...

İthaki Yayınlarının Bilimkurgu Klasikleri ve Karanlık Kitaplar serisinden haberdarsınızdır diye düşünüyorum. Benim bu aralar okuduğum ve okumak istediğim bir çok hikayeyi içinde barındırıyor İthaki Yayınlarından çıkan bu iki seri. Bilimkurgu Klasiklerini bir çoğumuz biliyoruz artık. Karanlık Kitaplar serisi ise korku ve gotik türünde yazılmış hikayeleri içinde barındırıyor. Bu iki serinin içinde de çok iyi kitaplar, çok iyi hikayeler var. Özellikle Bilimkurgu Klasiklerini okuduğum da günümüz bilimkurgu kitaplarıyla karşılaştırmadan yapamıyorum ve itiraf etmeliyim ki bu kitapların büyük bir kısmını baya hafife almama neden oluyor. Özellikle geçmişten geleceğe bakma fikrine kendimi kaptırmış durumdayım ve bu iki seriyi baya yakından takip ediyorum. 

İthaki Yayınlarından okuduğum son kitap ise 1897 yılında yazılmış olan Görünmez Adam ve bu hikayenin önemi görünmez olma fikrinin ortaya atıldığı ilk bilimkurgu hikayesi olması. İlk Görünmez Adam hikayelerinden biri olmasının yanı sıra aynı zamanda bilimsel açıklamalarla bu durumu daha da gerçekçi kılmayı başarması yazarın. 

Kitap, yazarın Garip Adam olarak nitelendirdiği Griffin'in bir pansiyona yerleşmesiyle başlıyor. Griffin ayrıca kitaba ismini de veren görünmez adam ve görünmez olma durumunu başarmış olan bir bilim adamı. Bir bilim adamı yıllarca görünmez olabilmenin yollarını arıyor. Tüm zamanını hatta tüm parasını bu uğurda harcıyor ve sonunda başarıyor.

Ancak tüm enerjisini görünmez olma uğruna harcamış olan Griffin hayalini kurduğu bu şeyle gelen sorunlarla da mücadele etmek zorunda kalıyor. Sonuçta bir insan ve insani ihtiyaçları aynı şekilde devam ediyor. Öncelikle bu çalışmaları gizli tutması ve varlığından kimsenin haberdar olmaması gerektiğinin bilincinde hareket etmesi gerekiyor. Bu ise sandığı kadar kolay olmuyor. Öncelikle kıyafetlerinden kurtuluyor. Ancak soğuk günlerde tamamen çıplak gezmek çok da kolay olmuyor. Hayatta kalabilmek için yemek yemesi gerekiyor. Bir şeyler yediğinde ise midesi yediklerini sindirinceye kadar midesinin içindeki bu besinler görünüyor. Çamurlu yollarda yürüyemiyor, çünkü ayak izleri hemen belli oluyor. Buda insanların tuhaf bir şeyler olduğunun farkına varmasına neden oluyor. Ve barınması hatta uyuması gerekiyor. Ancak bunların hepsini insanların onu fark etmeden yapması hiç kolay olmuyor.

Çektiği tüm bu sıkıntıların sonucunda bir karar veriyor. Eğer yanında bu sıkıntılardan kurtarabilecek bir dostu olursa hayatın onun için daha kolay ilerleyeceğine inanıyor. Ancak bu kişiyi bulmak ve bu kişiyi kendine inandırmak hiç kolay olmuyor. Güvendiği insanlar tarafından sürekli sırtından bıçaklanan bu Garip Adam sonunda öfkeli, şiddet eğilimleri olan birine dönüşüyor. 

Bu kitap aslında hepimizin zaman zaman kurduğumuz hayallere başka bir pencereden bakıyor. O hayallerin nasıl bir kabusa dönüşebileceğini gösteriyor bize. Yazar H.G. Wells söylendiği kadar var zamanın ötesinden gelen yazarlardan biri ve diğer kitaplarını da yakın zamanda okumak istiyorum. Zaman Makinesi ilk sırada okunmayı bekliyor.

''Yine de aklımdan, yanımdan geçenlerden birine yaklaşıp her şeyi anlatmak ve kendimi onun merhametine bırakmak da geçmiyor değildi. Ama yaklaşma çabalarımın uyandıracağı dehşeti ve o zalimce şiddeti de çok iyi biliyordum.''

''Şüphesiz görünmezlik istediklerimi elde etmemi sağlıyordu. Ama onların tadını çıkarmamı da imkansız kılıyordu.''

''Ne bir sığınağım, ne elimde bir şey, ne de dünya yüzünde kendisine güvenebileceğim bir insan vardı.''

Diğer bir kitapta görüşmek üzere...

Ferit Edgü'nün Çığlık kitabını bir fuarda Melisa Kesmez'in çok istediğim Nohut Oda isimli kitabını almaya gittiğim sırada Sel Yayıncılığın standında gördüm ve almaya karar verdim. Açıkçası yazar ve kitap hakkında çok da fazla bilgiye sahip olduğumu söyleyemem. Ancak bu mini öykü kitabını okumak diğer kitaplarını da en kısa zamanda okumama neden olacak gibi.

1981 ve 1982 yılları arasında yazılan kısa kısa yirmi öyküden oluşuyor eser ve kendi içinde Çığlık ve Parçalar olmak üzere iki bölüme ayrılıyor.

Kitabın ilk öyküsü de olan Üç Düş/Üş gerçek bir olaydan alıntı ve tam bir empati hikayesi. Sadece dört sayfadan oluşan ancak inanılmaz etkileyici bir hikaye.
Papağan hikayesi var sonra. Kısa ve öz cümlelerle neler anlatmıyor ki yazar bir papağanın ağzından.
Kör ve Oğlu isimli öyküsü ise en sevdiğim öykülerden biriydi kitapta. Gözleri sonradan kör olan ve sonra yazmaya başlayan bir baba ve babasının azından çıkan her kelimeyi kaleme alan bir oğul. Aralarındaki sohbet ise bir ayrı güzeldi.
Sahaf hikayesi var sonra. İsveç'de Süryani bir sahafın hikayesi bu ve en sevdiğim öykülerden biriydi bu öyküde.
Tam bir efsane derlemesi olan At hikayesi de mutlaka okumanızı istediğim hikayelerden diyebilirim. Bunun gibi birbirinden güzel toplamda yirmi öykü.
Parçalar adını taşıyan bölümde ise yazar ileride yazmak istediği öykülerin taslaklarını paylaşıyor. Yarım kalan hikayeler anlayacağınız ve sonuna da bu hikayeleri dileyen tamamlayabilir diye ekliyor. Hatta bir hak iddia etmeyeceğini de söylüyor.

Öykülerin Öyküsü isimli bir bölüm var birde. Bu bölümde yazar bu kitapta yer alan öykülerden birkaçı bazı açıklamalar gerektiriyor diyor ve yazarken kimlerden yada nelerden esinlenerek bu hikayeleri yazdığını anlatıyor.

''Hayvanları seven, insanlarını da sever, derler.
Yalan.
Bazı hayvanlar sevilir.
Ve bazı insanlar.''

''Herkes uyurken bak, gece ne denli güzel...Kitaptan mı bu?Sanırım. Ama hangi kitaptan bilemiyorum. Belki bir gün benim yazacağım kitaptan.'' 

''İnsanlar ikiye ayrılabilir mi: Körler ve görenler. Kuşkusuz, evet. Ama bu durumda bakanlarla görenleri işitenlerle duyanları okuyanlarla anlayanları ayırmak gerekmez mi? Sağırlık, körlük birer sakatlıklar. Ya öbürleri?'' 

Yazarın dilinin ise çok doğal olduğunu söylemeliyim. Öykülerin konularını, konuları işleyiş şeklini, dili ve yorumlama şeklide bende bir o kadar yer etti. Sıra dışı, özgün hikayeler okuyorsunuz ve hayata, insana, topluma dair bir çok hikayenin içerisinde buluyorsunuz kendinizi. Bunun gibi bir çok nedenden dolayı Ferit Edgü okumak bana iyi geldi. Tek seferde elden düşürmeden okuyabileceğiniz kitaplardan olacaktır sizin için ve benim için ara ara okumak istediğim kalemlerden oldu.

Yeni bir hikayede görüşmek üzere...