Önümüzdeki ay blogumu açalı bir yıl olacak ve ben bu nedenle mutluyum. Sadece blog açmak için açmadığım ve blog dünyasına bir çöp daha eklemediğim için de. Düzenli olarak yayınlarımı girdim ve kendime göre bir başarıya da ulaştığımı düşünüyorum. En azından birçok kişiyle tanıştım. Yeni insanlar, yeni hayatlar keşfettim. Kalplerinde hiç bir kötü niyet olmayan insanlarla iletişime geçme fırsatı buldum. Güzel yorumlar aldım. Birçok bloga yorum bırakarak iletişime geçtim. En önemlisi çok fazla şey öğrendim. Düşündüğümde günde kaç kişiyi ziyaret ediyorum. Kaç tane yayın okuyorum inanın bilmiyorum. Sadece şunu söyleyebilirim ki blogum benim en büyük eğlencem oldu. Sabah kalktığım an ne oldu ne bitti diye oturuyorum başına ve gece yatarken de son bir bakmadan uyuyamıyorum. Bu bir yıl içerisinde bir kere bile rahatsız edilmedim. Kötü niyetli mesajlar almadım. Saygısızca konuşan insanlar çıkmadı karşıma. Bu nedenle blogırları ve blogları çok seviyorum. Beni olduğum gibi kabul eden, yargılamayan ve desteklerini esirgemeyen kişilerle dolu. 

Blogumda yer verdiğim üçüncü Kahraman Tazeoğlu kitabı Başka adlı kitabı oldu. Bir şekilde Kahraman Tazeoğlu kitapları karşıma çıkıyor ve bu son diyerek tekrar başlıyorum. Başka ise okuduğum en iyi kitabıydı bana göre. Buna rağmen 150 sayfalık bu kitabın sonlarında daha fazla dayanamayarak sayfaları atladığımı itiraf etmeliyim.

Vazgeçtim kitap yorumumda neden Kahraman Tazeoğlu okuyamadığımı anlatmıştım. Bir bakın derim.  Okuduğum diğer kitabı olan Söz kitabına da buradan ulaşabilirsiniz. Sadece dolu dolu aşk kokuyor ve bu bana çok fazla geliyor sanırım. Vazgeçtim kitabını anlatırken daha olumlu bakmıştım kitabına ama Başka kitabında bu şekilde düşünmüyorum sanırım. Çok sıkıldığımı söylemeliyim. Sanki tekrar tekrar aynı şeyleri okuyormuşum gibi geliyor. Her kitabında kelimeler farklı ve anlattıkları hep aynı. Bazen kelimeler, yer verdiği şiirler bile aynı. Bu ise beni en çok rahatsız eden oldu sanırım. Söz kitabı da öyleydi. Söz kitabından önce çıkarttığı kitaplardaki güzel sözleri bir araya getirmiş ve tekrar basmıştı yazar. Şu anda düşününce bu durum beni inanılmaz rahatsız etti ve sadece para koktuğunu düşündüm. 

Kahraman Tazeoğlu kitaplarından sonra hep aynı şeyi düşünüyorum galiba. Bu kadar aşk bana fazla. Veya Kahraman Tazeoğlu'nun bu aşkları bana çok fazla. Aşk kitapları bana göre değil.  Bu benim düşüncem tabi ki. Siz Kahraman Tazeoğlu seviyorsanız bu kitabı öneririm. Sebebi ise okuduğum diğer kitaplarıyla karşılaştırdığımda bu en iyisiydi. Üstelik kitaplarının her zaman en çok satanlarda olduğunu düşünürsek çok fazla okuru da olduğunu biliyorum. Bu nedenle severlerine içim rahat bir şekilde önerebilirim. Ama benim okuduğum son kitabı bu olacak gibi gözüküyor.

''Kendinde aradıklarını başkasında bulanlar, aşkı bulduklarını sanırlar. Bu yüzden aşk sanmaktır. Kalıcı bir şey değildir aşk. Aşkın sadece gitmesi vardır. Ama giderken yerine çok daha  büyük bir şey bırakır. Sevgi... aşkta kafamızı karıştıran asıl şey neden aşık olmak istediğimizdir.'' 

Kitaba gelecek olursam. Belirli bir konusu olmamakla birlikte kısa denemelerden, şiirlerden ve sözlerden oluşuyor. Kitap tasarımını ise güzel buldum. İçindeki yazıların tasarımını da öyle. Bu denemelerin konusu ise tabi ki aşk, sonrasında ayrılık, acı, gözyaşı, yalnızlık, terk edilmek, aşkın her hali yani.

''Ben senin, kaçmak istediğinde açabileceğin ve sonrasında dünyanın yüzüne çarpıp gidebileceğin bir kapıyım! Gel, aç ve kaç... Bir gün bırakıp gitmek istediğinde her şeyi; kitaplar dolusu rafları, masa üstünde sayfalara meydan okuyan kalemini, duvarlara yapıştırdığın ve unutulmaya yüz tutmak dipnotlarını, yalnızlık döşeli evini ve belki de kendimi ve belki de beni... terk etmek istediğinde ardına geçebileceğin bir kapıyım! Gel, aç ve kaç!''

''Herkes kendi gördüğüne bakar

Peki hayatın rüzgarında kime yelkeniz?

Kıpırdamadan duramayız bir aşk boyu

Hadi! en kanadığımız yerden susalım

''Gel'' desen gelirim

''Git'' dedin ve gittin''

Mavi Köpeğin Gözleri, Gabriel Garcıa Marquez'in 1947 ve 1955 yılları arasında yazdığı 14 öyküsünden oluşan bir öykü kitabı. Yüzyıllık Yalnızlık ve Kolera Günlerinde Aşk gibi eserler ile bilinen ünlü yazarın, bu eserlerinden önce yazdığı öykülerinden oluşmaktadır. İsmini de içindeki bir hikayeden alan kitap 144 sayfadan oluşuyor.

Özellikle bu öykülerin bir ortak yanı varsa buda hiç kuşkusuz zaman kavramına hiç yer vermemesi olsa gerek. Öykülerinde masal ile gerçeklik arasında kalabiliyor ve bazen anlamlandıramıyorsunuz. Zaten bu öykü kitabının ismini dahi okuduğunuzda bir kalıyorsunuz ve tekrar okuyorsunuz. İlk okuduğunuzda zor geliyor doğrusu. Gabriel Garcıa Marpuez okuyucusu bu duyguyu iyi bilir diye düşünüyorum. İşte okuduğunuz her öykü de belki de her sayfada aynı bu hissi tekrar tekrar yaşıyorsunuz.

''Geceleri uykusuzluğun iğneleri gözlerine batarken herhangi bir cazibesi olmayan, sıradan bir kadın olmayı diler olmuştu. Odanın dört duvarı arasındaki her şey kendisine düşmandı adeta. Uykusuzluğun, derisinin altına ve kafasına yayılıp ateşini yükselttiğini, saç köklerine kadar yandığını hissederek çaresizliği kapılıyordu. Sanki damarlarında minnacık ve sıcak böcekler yaşıyordu ve bunlar her gün gece yarısından sonra uyanıp fiziksel güzelliğinin bulunduğu bu bereketli balçığın içinde, dudak uçuklatan bir derialtı macerasına atılmışlar gibi oynak ayaklarını patırdatarak koşuşturuyorlardı.''

Gabriel Garcıa Marquez'e ait olan bu öykü kitabının içinde benim dikkatimi çeken sizinde seveceğinizi düşündüğüm bir çok öykü var. Çullukların Gecesi bu öykü kitabını okuyan birçok kişinin favorisidir sanırım. Çulluklar tarafından gözleri oyulan üç adamın hikayesinin anlatıldığı bu öykü. Yazarın Yüzyıllık Yalnızlığa dahi değişmem dediği öyküsü oluyor aynı zaman da.

Kitaba ismini de veren Mavi Köpeğin Gözleri adlı öykü ise hiç bir zaman gelmeyecek olan bir adamı bekleyen bir kadın. Tabi okuduğunuzda bu kadar basit olmadığını görüyorsunuz. 
Doğduğu günden itibaren hareketsiz bir şekilde yatan. Ölüm ile yaşam arasında kalan ve en kötüsü günleri bir tabutta geçen bir gencin öyküsü var. Aynı zaman da kitaptaki ilk öykü. Belki de bu nedenle beni en çok etkisi altına alanlardan biri olduğunu söylemeliyim.

Portakal ağacı ve onun ekşi, serinlik veren tadı. Boyut değiştirme. Toprak yiyen karakterler. Öldüğünü ve çürümeye başladığın her anı hissetmek. Bir şekilde birbirleri ile bağlantılı olan öyküler. Bu öykülerin tamamını dikkatli bir şekilde okuyan her okur, öyküler arasındaki bağlantıları fark ettiğinde hayrete düşecek eminim.

Ortak noktalardan biraz daha bahsetmek gerekirse,  hiç kuşkusuz diğer bir ortak nokta Ölüm olurdu. Sonrasında ise Arafta kalan karakterler ve belirsiz olaylar. Sıradan kahramanların büyülü, masalsı, belki de aslında gerçek olan hayatları diye biliriz.

Kütüphanede karşıma çıkan bir roman oldu Temiz İş. Kate Brannigan Polisiye serisinin altı kitabından biri olan kitap 1995 yılında çıkartılmış. Yıllar önce bir kere daha karşıma çıkan serinin o zamanlar Kırık Çete adlı kitabını okuma fırsatı bulmuştum.

Val McDermid Kate Brannigan Polisiye serisinin yazarı olduğu gibi Lindsay Gordon ve Tony Hill ve Corol Jordan serisinin de yazarı, aynı zaman da kısa hikayelerden ve romanlardan oluşan kitapları da bulunmakta.

Bendeki basımı Maceraperest Kitaplar ve 259 sayfadan oluşan bu seri kitabını İngilizce aslından çeviren ise Şen Süer Kaya. Serinin kapak tasarımı ise bana göre dikkat çekici. Benim de seri de dikkatimi çeken ilk şey tasarımı olmuştu. 

Bir kadın dedektif olan Kate Brannigan başından geçenleri okuyoruz seride. Kate Brannigan halka açık bir İngiliz malikanesine güvenlik sistemi kuruyor. Ancak malikaneden çok değerli olan Monet tablosu çalınıyor. Bu olaydan sonra Kate Brannigan Monet tablonun peşine düşüyor.

Roman da tam burada başlıyor diyebilirim. Tempo kitabın sonuna kadar hiç düşmüyor. Kate Brannigan, bu sanat eserini bulmaya çalışırken başından birçok tehlike geçiyor. Ancak dedektif Kate Brannigan başına gelen onca olaya rağmen vazgeçmiyor ve o tabloyu bulmak için her şeyi yapıyor.

Dedektif Kate Brannigan'a diğer bir görevi ise temizlik ürünleri satan bir firmanın yardım istemesi sonucu başlıyor. Bu firmanın ürünlerinde Siyanür adlı bir madde çıkıyor ve iki kişinin ölümüne neden oluyor. Bu olayın arkasındaki gizemi de bulması gereken kişi dedektif Kate Brannigan oluyor. 

Özellikle güçlü kadın karakterleri seven okurlara önerebileceğim bir seri özellikle serinin büyük bir kısmının Türkçe çevirileri de var. 

Dünya Ağrısı Ayfer Tunç'un okuduğum ilk kitabı oldu. İsmini çok fazla duymama rağmen kitaba ilk başladığımda beni tedirgin ettiğini söylemeliyim. İlk sayfaları okurken yazarım dilinden hoşlanmayacağımı ve konusunun da pek bana göre olmadığını düşünüp yanlış bir tercih yaptığıma inandırmıştım kendimi ama biraz daha devam ettiğimde aslında öyle olmadığını gördüm. Üstelik bunu fark ettikten sonra kitabın nasıl bittiğini anlamadım dahi diyebilirim.

Kitabın bendeki baskısı Can yayınlarına ait ve kitap 2014 yılında 331 sayfa olarak yayınlanmış. Benim kitabı okumamın ilk nedeni yazarı daha önce duymam ve merak etmem oldu. İkinci nedeni ise kitabın kapak tasarımı oldu. Kullanılan renkleri ve kitap ismini sevmiştim.

Kitabın konusunu gelecek olursak Mürşit, babasından kalan bir oteli işletmektedir. Eşi ve çocuğu ile birlikte yaşamaktadır. Babasından devralmak zorunda kaldığı bu otelle birlikte hayallerini ve planlarını ertelemek zorunda kalmış bir adamdır. Babasının hastalığı ve ailesine bakma zorunluluğu, belki severim düşüncesiyle evlenmesi, bir aile kurması zaman içerisinde hayallerinden tamamen kopmasına neden olmuştur.

''İnsana değmeden yaşanmıyor, insanoğlu insansız bir hayat bulamadı. Gerçi Avrupa'da, Amerika'da çoktan buldular diye düşünüyor; oralarda bir sürü insan evinde, bilgisayar başında, insan yüzü görmeden yaşıyormuş.''

Yılları evi ve oteli arasında geçmeye başlamış ve hayatla, insanlarla olan bağı her geçen gün yok olmuştur. Eviyle, işiyle, insanlarla ve ailesiyle bağları tamamen kopan bir adam olarak hayatına devam etmek zorunda kalmıştır.


Oteli ise kendisini zor idare eder hale gelmiş, fakir, yoksul insanların uğrak yeri olmuş ve bir kahvehaneye dönüşmüştür.

Mürşit ise her şeyin farkındadır ve her şeyi yola koymanın, tekrar en baştan başlaması gerektiğini bilmesine rağmen hiç bir şey yapmak içinden gelmemekte ve ölümü beklemektedir. Bu dönemde yanında olup onu anlayan tek kişi ise Madencidir. Şehirde bulunan madende çalışmaktadır ve yetenekli biridir. Mürşit ve Madenci neredeyse her gece bir araya gelmekte bir yandan içerken bir yandan da birbirleriyle dertleşmektedirler.

Roman Mürşit'in bakış açısıyla anlatılmaktadır ve bu nedenle daha çok onun gözlemleri ve dünyası konu edilmektedir. Roman da Madenci ile olan uzun sohbetler sonucunda okuyucu Mürşit'in yaşadıklarını öğrenmiş olsa da aynı şey Madenci için geçerli olmuyor. Madenci ile ilgili roman boyunca çok fazla şey öğrenemiyor ve geçmişinden olabildiğinde az bahsettiğini gözlemliyoruz.

Diğer önemli bir karakter ise Mürşit'in yetişmekte olan oğlu Özgür. Adını da babasının yaşayamadığı özgürlükten alan Özgür olabildiğince normal biri. Büyük hayalleri olmayan, babasının tam tersine tek amacı oteli büyütmek ve çok para kazanmak istemesine rağmen babasının umursamazlığı ve bıkkınlığı nedeniyle babasıyla olan ilişkisi kopma noktasına gelen biri.


Romanın konusunun geçtiği şehir ile ilgili çok fazla bilgi edinemiyoruz ve sadece bir Anadolu şehri olduğunu biliyoruz. Bu konu da edinebildiğimiz tek bilgi ağaçların kesildiği, lokantaların ve meyhanelerin azaldığı ve meydanların olabildiğince kapatıldığı oluyor. Bu konuda verilen diğer bir bilgi ise Madencinin de çalışmakta olduğu Altın madeninden altın çıkacağı ve halkın tamamının zengin olacağı hakkında çıkan söylentiler ve insanların bu hayalle yaşamakta oldukları.

Roman adını ise Almanca bir terim olan ''weltschmerz'' teriminden alıyor. Birçok farklı filozof ve yazar tarafından kullanılan bir terim olan ''weltschmerz'' özellikle hoşnutsuzluğu ve tedirgin ruh halini tanımlamak için kullanılmaktadır. 

Roman aynı zaman da Yusuf Atılgan'ın Aylak Adam ve Albert Camus'un Yabancı adlı romanlarıyla da benzerlik göstermektedir. Bu iki kitabı da severek okuyan okurların Dünya Ağrısı adlı romanı da severek okuyacaklarını düşünüyorum. 

Ayfer Tunç'un Dünya Ağrısı adlı romanı benim sevdiğim kitaplardan biri olmasına rağmen kolay da bir kitap değil ilk olarak bunu söylemeliyim. İlk sayfalarda çok hoşlanmayabilirsiniz ve bu kitabın size göre olmadığını da düşünebilirsiniz. Ancak ilerleyen sayfalarda tam tersi bir etki yapacağına neredeyse eminim. İki yakın arkadaşın duygularını, hayatı sorgulamasını okuyacağınız roman da aynı zaman da ülke meselelerini, olaylarını ve sorunlarını da hatırlayacağınız okunması gereken romanlar arasındadır.

Son zamanlarda birçok ev ve iş yerinde duvarları süsleyen kanvas tablolar benim odamda da kitaplarımın yanında yerini aldı. Odama ve kitaplarıma en çok yakışacağını düşündüğüm tablo ise Yellow Hair Marilyn tablosu oldu. Özellikle renklerine, baskısına ve kalitesine bayıldığımı söylemeliyim. Fotoğrafta da görüldüğü gibi. Kararsız kaldığım ve çok beğendiğim diğer tabloları da görsellerde yer vermek istiyorum. Bakalım siz en çok hangisini beğeneceksiniz.

Her dekorasyona uygun tablo üreten firma, kaliteli malzemeler ve görseller kullanarak farkını ortaya koyduğunu düşünüyorum.

Seçtiğiniz canvas tabloyu istediğiniz boyutlarda sipariş etmenize olanak veren firma, aynı zaman da tablo galerisi başlığı altında Sanatsal, Dekoratif, Siyah Beyaz, Dans ve Müzik, Atatürk, Gravür, Şehirler, Panorama, İstanbul, Soyut, Ünlüler gibi birçok seçenek de sunmaktadır.

Sundukları hizmetlerden bir diğeri ise tablonuzu kendiniz tasarlayabiliyor olmanız. Kendinize ait bir fotoğrafı veya sevdiğiniz herhangi bir görseli istediğiniz boyutlarda ve özelliklerde sipariş edebiliyorsunuz. Aynı zaman da çerçeveli, kabartmalı, el yapımı kabartmalı, 3 veya 5 parçalı, tuvale veya fotoğraf kağıdına dijital baskı resimleri ve poster baskı seçeneklerinden de birini seçebilir ve siparişinizi verebilirsiniz.


Kredi kartı ve taksit seçenekleri sunan Tabloda.com 50 tl ve üzeri siparişlerde ise kargo ücreti almamakta, müşterilerine güvenli bir alışveriş sunmaktadır.

Binlerce tablo içerisinden size ve evinize uygun bir tablo seçmek hiç zor olmayacaktır. Bu nedenle zaman kaybetmeden bir göz atmanızı öneriyorum.

Zülfü Livaneli'nin Kardeşimin Hikayesi ve Konstantiniyye Oteli adlı kitaplarından sonra okuduğum üçüncü kitabı Serenad oldu. Diğer iki kitabı gibi Serenad da severek okuduğum kitapları arasında yer aldı benim için. Tarih ve günümüzün bir arada sunulduğu bir kitap daha diyebilirim ve benim de en sevdiğim tür oluyor. Roman 484 sayfa ve 2011 yılında Doğan Kitap tarafından çıkartılmış.

Romanın anlatıcı Maya Duran. İstanbul Üniversitesinde sözleşmeli bir memur olarak çalışmaktadır. Maya Duran oğluyla yaşayan ve eşinden boşanmış bir kadındır. Oğlu Kerem ile olan ilişkileri ise yolunda gitmemektedir.

İlerleyen günlerde İstanbul Üniversitesine konuk olarak Amerikan vatandaşı olan Prof. Maximillian Wagner davet edilmiştir ve bu süre içerisinde onunla ilgilenecek kişi ise Maya Duran'dır. Maya Duran mesleği gereği birçok defa yabancı konuk ağırlamış biridir ve bu sebeple bu görev onun için çok sıradandır.

Prof. Maximillian Wagner 87 yaşında olmasına rağmen etkileyici bir görünüme sahiptir. 1930'lu yıllarda İstanbul Üniversitesinde çalışmıştır. O dönemde İstanbul da kısa bir süre kalan Max, hayatının en unutulmaz anlarını bu şehirde geçirmiştir. Max ve Maya'nın yakınlaşması ise Şile'ye gittikleri gün başlamıştır. Şile'ye gittikleri gün Maya'nın hayatının değişmeye başlayacağı gündür. 
Bu buluşma zaman içerisinde Türk ve İngiliz istihbaratçılarının da  peşlerine takılmasına neden oluyor.

Max'ı İstanbul'a kadar sürükleyen hikayesi Nazi Almanya'sında başlamaktadır. O dönemde Almanya da bir üniversite de öğretim üyesi olarak çalışmaktadır ve yahudi olan Nadia adındaki bir öğrencisine aşık olur. Kısa süre içerisinde evlenirler ancak Yahudi kimliğini saklamak zorundadırlar. Hitler ise her geçen gün büyümekte ve Yahudiler için tehlikeli olmaya devam etmektedir. Max ve Nadia bir karar vererek İstanbul'a yerleşmeye ve orada yaşamaya karar verirler. Ancak İstanbul'a sadece Max gelebilir ve burada karısını beklemeye başlar. Her geçen gün eşinin geleceği günün hayalini kurar. Nadia İstanbul'a kadar Struma adlı gemiyle gelmeyi başarır ancak o gemiden inemez ve gemiyle birlikte İstanbul sularında yok olur gider. İstanbul'a yeni bir hayat kurmak için gelen Max, hayatında en değer verdiği kişiyi gözleri önünde kaybetmiştir.

Max ve Nadia'nın hikayesinde hepimizin birçok defa duyduğu Struma gemisindeki katliam gözler önüne serilmektedir. Ancak romanda ayrıca Mavi Alay olayına da vurgu yapılmaktadır. Nadia gibi, Maya'nın Kırım Türkü olan anneannesi ve Ermeni babaannesi de kimliklerini ve hayatlarını değiştirerek hayatta kalmayı başaran iki diğer kadındır. Bu iki kadının hikayesiyle de roman çok daha fazla hikayenin anlatıldığı bir romana dönmüştür. Bir tarafta Nazi Almanya'sı ve II. Dünya Savaşı sırasında Yahudileri taşıyan, İstanbul açıklarında batırılan bir gemi olan Struma anlatılırken, bir taraftan da Kırım Türkleri ve Mavi Alay olayı anlatılmaktaydı.

Benim ilgimi çeken en önemli kısım ise Max ve Nadia' nın anlatıldığı kısımdı ve daha fazlasını okumak isterdim doğrusu. Romanın geri kalan kısmı ise Maya tarafından anlatılmaktaydı, ancak Maya bende çok fazla soru işareti oluşturdu açıkçası. Eski eşi ile olan ilişkisi ve oğlu kerem ile olan ilişkisinde eksik veya yetersiz kalan yerler vardı. Bu eksik noktalar sanırım bir erkek yazarın, kadın karakter azından romanı anlatmasından kaynaklanıyor.

Romanın sonu ise tam istediğim  gibi bitti. Max ile birlikte hayatı ve düşünceleri tamamen değişen Maya tam da istediğim gibi bir sondu.

Romanın sonunda ise bir Azrail bölümü vardı. Okuyanlar mutlaka hatırlayacaktır. Bu bölüm olmasa da olurmuş gibiydi. Biraz fazla mı zorlama olmuş diye düşündürttü bana.

''Adil olanın peşinden gidilmesi doğrudur, en güçlünün peşinden gidilmesi ise kaçınılmazdır. Gücü olmayan adalet acizdir; adaleti olmayan güç ise zalim. Gücü olmayan adalete mutlaka bir karşı çıkan olur, çünkü kötü insanlar her zaman vardır.  Adaleti olmayan güç ise töhmet altında kalır. Demek ki adalet ile gücü bir araya getirmek gerek; bunu yapabilmek için de adil olanın güçlü, güçlü olanın ise adil olması gerekir. Adalet tartışmaya açıktır. Güç ise ilk bakışta tartışılmaz şekilde anlaşılır. Bu nedenle gücü adalete veremedik, çünkü güç, adalete karşı çıkıp kendisinin adil olduğunu söylemişti . Haklı olanı güçlü kılamadığımız için de güçlü olanı haklı kıldık.''

Serenad bana göre kusursuz değildi ancak konusu, kurgusu ve Zülfü Livaneli anlatımıyla benim sevdiğim bir kitap oldu. Özellikle çok fazla bilgimin olmadığı bir konu üzerine yazılmıştı, bu nedenle ilgiyle okudum. Üstelik romanın büyük bir araştırma sonucu ortaya çıktığı da çok belliydi. Özellikle olaylar çok iyi harmanlanmıştı. Bu nedenle okumanızı tavsiye edebileceğim kitaplar arasında yerini aldı.