Yakın zaman da okuyacağım haberini verdiğim kitaplardan Serseri Milyoner. Orhan Kemal'in de okuduğum üçüncü kitabı oldu. İlk okuduğum kitabı Evlerden Biri adlı romanıydı. Geçtiğimiz hafta ise Baba Evi adlı kitabını okumuştum.

SERSERİ MİLYONER KONUSU
Nafiz bey, annesi, babası, güzeller güzeli karısı ve küçük kızları Nilüfer'le birlikte yaşamaktadır. Avukat olan Nafiz bey, özellikle karısı ve kızıyla çok ilgili bir adamdır. Tek korkusu ailesini dışarıdan gelecek tehlikelere karşı koruyamamaktır. Bu nedenle kendisi ve ailesini dışarıya karşı tamamen soyutlamış, işi ve evi arasında bir hayat kurmuştur kendisine. İşten kalan tüm zamanını kızıyla geçirmeye başlar. Nilüfer ise babasının korkuları ve kızı için kurduğu hayallerin içerisinde yalnız bir çocukluk geçirir.

Babaannesinin ölümünden sonra dedesi ve Nilüfer iki yakın arkadaş gibi olurlar. Tüm zamanlarını birlikte geçirmeye başlarlar. Bir süre sonra dedesi ölür ve bu durumdan en çok etkilenen Nilüfer olur. Tek arkadaşından da bu şekilde ayrılır.

15 yaşında çok güzel bir genç kız olduğunda, Zerrin adında bir kızla arkadaş olur ve tüm zamanlarını birlikte geçirmeye başlarlar. Zerrin'in amca oğlu Suat eğitimine devam etmek için yanlarına taşınmasıyla Nilüfer'in hayatında da bir çok şey değişmeye başlar. Bir süre sonra birbirlerine aşık olurlar ve gizli gizli görüşmeye başlarlar.

Çocukluğundan bu yana Nilüfer'e aşık olan Serseri Milyoner gözlerinin önünde başlayan bu ilişkiyi bir türlü kabul edemez ve onları ayırmanın bir yolunu bulur. Sonunda Suat İstanbul'a gönderilir. Serseri Milyonerin dayısı Süleyman beyin yanında avukatlık yapan babası ise ailesiyle Süleyman beyin dillere destan köşküne yerleşirler. Bir gün Nafiz bey duruşma çıkışında öldürülür. Annesi babasının ölüm haberine dayanamaz ve akıl hastanesine yatırılır. O günden sonra Nilüfer'in yüzü hiç gülmez. Üstelik zorla Serseri Milyonerle evlendirilmiştir. Suat'ın varlığını ise hiç unutamaz.

''Sevemeyecekti. Ne Ahmet'i, ne de başkasını. Bir gün Ahmet'le adaya giderken vapurda bir an yüreği ağzına geliverdi. Tıpkı tıpkısına Suat'a  benzeyen bir delikanlı, tam karşılarına gelip oturmuştu. Onun gibi sarı saçlı, mavi gözlü bir delikanlı. Tıpkı onun gibi, ama o değildi.''

BENİM YORUMUM
Orhan Kemal'in Serseri Milyoner adlı romanını okurken yeşilçam filmlerinin bıraktığı etkiyi hissettim. Sıcacık bir hikaye okudum. Orhan Kemal'in o kendine özgü dili, sade ve akıcı anlatımı bu romanında da vardı. Nasıl bittiğini anlamadığım bir hikaye okudum.

Bir babanın korkularını, geleceğe dair hayallerini, her şeyden çok korumak istediği o ailesinin nasıl dağıldığını, tüm korkularının tek tek nasıl gerçek olduğunu okudum. Birçok lisan öğrenmesini ve iyi bir avukat olmasını istediği kızının, toplumun dayattığı koşullar sonucunda nasıl da paraya sığındığını okudum. Nasıl bittiğini anlamadığım, güzel bir hikaye okumakla birlikte ümitsizliğe de kapılmadım değil.

Orhan Kemal bundan önce okuduğum kitaplarında yoksulluğu, açlığı ve bunun insanlar üzerindeki etkilerini anlatıyordu. Açlıkla, yoksullukla gelen felaketleri, acıları vurguluyordu. Bu kitabında ise tam tersi bir durum var. Kısmen varlıklı bir ailede büyümüş bir kadın Nilüfer, üstelik çok varlıklı bir ailenin tek varisiyle evleniyor. Etrafındaki insanların imrenerek baktığı, tüm genç kızların olmak istediği yerde. Buna rağmen tek bir an dahi mutlu değil. Üstelik mutsuzluğunu saklamıyor da. Kimseler sebebini bilmese de, herkes farkında. Mutsuz olması için öyle çok nedeni var ki. Kaybettiği ailesi, kavuşmak istediği sevgilisi Suat, hiç bir zaman sevemediği kocası.
Bu nedenle belki farklı bir gözle okudum bu kitabını. Yoksullukla, açlıkla gelen mutsuzluk ve parayla, lüksle, güçle gelen mutsuzluk.

Orhan Kemal'in 1957 yılında yazdığı Serseri Milyoner, 192 sayfa ve bendeki baskısı Epsilon yayınlarına aitti. Epsilon yayınlarına ait baskısını sevdiğimi söyleyemem. Yapılan yazım hatalarını fark etmemek mümkün değildi. Mesela o hatalardan biri de arka kapakta yapılmıştı. 👀
Bu kitabı okuduktan ve yazmaya başladıktan sonra kitap hakkında kimler ne demiş, kimler ne yazmış diye merak ettim ve küçük bir araştırma yapmak istedim. (Özellikle diğer blogların ne yazdığını merak ettim aslında.) Her neyse bir çoğumuzun yaptığı bir şey. Ama bu kitap hakkında neredeyse hiç bir şey bulamadım ben. Sonuçta Orhan Kemal'den bahsediyoruz. Böyle sayfa sayfa yayın çıkar karşıma diye bekliyordum.
Benim okurken inanılmaz keyif aldığım, etkisinden uzun süre kurtulamayacağım bir kitaptı oysaki 😊 Sorun bende mi yani şimdi anlamadım.
Ama buradaki kitap blogları bence bu kitabı alır, okur ve yorumlarını da bizle paylaşır diye düşünüyorum.😊 Alamasa dahi bir kütüphanenin önünden geçerken içeri dalıverir ve yinede okurlar. Bende sorun bende mi öğrenmiş olurum. 😉

Kutudaki Son Kibrit Çöpü Konusu
Emrah, anne ve babasının tek çocuğu olarak dünyaya geliyor ve amcasının erken ölümüne kadar normal bir çocukluk geçiriyor. Amcasının ölümünden sonra babası bu olaydan çok etkileniyor. Yüzü asla eskisi gibi gülmüyor. Oğlunun da sonunun kardeşi gibi olmasını istemiyor. En küçük hatalarında dahi oğlunu döverek cezalandırmayı seçiyor. Emrah çocukluğunu çalışarak geçirmek zorunda kalıyor. Babası oğlunun asla boş boş gezerek zamanını geçirmesine izin vermiyor. Böylece kardeşi gibi serseri olmaz ve onun gibi erkenden ölmez sanıyor.

Ancak hiç bir şey babasının umduğu gibi olmuyor. Bu baskı ve şiddet Emrah'ı daha hırçın bir çocuk haline getiriyor. Küçük bir çocukken uğradığı taciz ve sonra hayatına bir şekilde giren kadınlar hata üzerine hata yapmasına neden oluyor.

''Günahla tanıştığımda ergenlik döneminde bile değildim. Ellerimi günaha uzattığımda daha sevap ve günah defterim bile açılmamıştı. Ben ergenliği bekleyemeden günah defterimi kendim satın almış ve yazmaya başlamıştım. Belki de onu çalmıştım.''

Bahar'a aşık oluyor. Bambaşka biri olmaya hazır olduğu sırada olaylar öyle bir hal alıyor ki Bahar ve Emrah kendi hayat şartları içerisinde bir türlü bir araya gelemiyorlar. Emrah bir kere daha çok geç kaldığını anlıyor. Bir yandan da hayat devam ediyor.

''Sen ne kadar çabalarsan çabala, geç kalmayı affetmiyordu. Sen istediğin kadar mücadele et. Doğru zamanda, doğru yerde olmadığın zaman hayat sana tokadını vuruyor.'' 

Benim Yorumum
Kitaba güzel bir başlangıç yaptım ancak Bahar'ın hayatına girdiği bölümlere kadar biraz zor ilerledim. Bunun nedeninin çocukluğunda uğradığı cinsel taciz olayıyla başlayarak, okuldaki kız arkadaşlarıyla ve hatta evli bayanlarla girdiği ilişkilerin arka arkaya ayrıntılı bir şekilde anlatılmasından kaynaklandığını düşünüyorum. Bu aşamada Emrah'ın duygularını odaklanarak okunmalı. Altında yatan nedenler iyi gözlemlenmeli. Bahar'ın hayatına girmesinden sonra hayatında, düşüncelerinde ve değerlerindeki değişikliklerin okunmaya değer olduğunu göreceksiniz.

Emrah'a bazen kızdım bazen hak verdim. Zamanın onu nasıl olgunlaştırdığını bu satırlarda tek tek okudum. İsyanı, öfkesi, nefreti, aşkı görülmeyecek gibi değildi ancak kimse görmedi. Gururundan, o dimdik duruşundan en zor anlarda dahi vazgeçmedi. Hatalarından kaçmak yerine, yaptığı hataların bedelini tek tek ödedi.

Yazarın geçmişini böyle dürüstçe, samimi ve tüm açıklığı ile yazabilmesi tek başına dahi etkileyici.
Kitabın biraz küfür içerdiğini söylemeliyim. Beni rahatsız etmedi. Tam aksine bana daha samimi geldi dili. Rahatsız edici boyutlarda olmasa da, yazarın bazı bölümlerde kendini tekrarladığını düşünüyorum.

Son olarak kitap ve kapak tasarımını beğendim ben. Ayrıca kitabın ismi ve arka kapak yazısını ilk okuduğumda etkileyici bulmuştum. Kitabı okuduktan sonra da aynı düşüncedeyim.

Kutudaki Son Kibrit Çöpü, Kasım 2016 yılında Dokuz Yayınları tarafından yayınlandı ve ikinci kitabı da kısa süre içerisinde çıkacak gibi gözüküyor. Buraya kadar okuduysanız ve konusu da ilginizi çektiyse keyifli okumalar.

Yazarın ikinci kitabına buradan ulaşabilirsiniz.

Orhan Kemal'ın okuduğum ilk kitabı Evlerden Biri adlı romanıydı. Bu kez Küçük Adamın Romanı serisinin ilki olan Baba Evi'ni okuma fırsatı buldum. Serinin devamını Avare Yılları ve Cemile adlı  kitapları oluşturuyor. Bu kitabından sonra okuyacağım kitap büyük ihtimalle Serseri Milyoner adlı kitabı olacak ve sonra tekrar Küçük Adamın Romanı serisine devam edeceğim. Birbirinden bağımsız olarak da okunabileceği gibi yorumlar okusam da sırasıyla okumak tercihin gibi gözüküyor.

BABA EVİ KONUSU
Adını öğrenemediğimiz baş karakter Balkan göçmeni büyük bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geliyor. Doğduğu yıl babası Çanakkale Savaşında olduğu için dedesi bir oğlunun olduğunu telgrafla bildiriyor.

''Ben de dehr'in sitemin çekmeğe geldim dehr'e!''

Büyük bir evde kalabalık bir ailede geçiyor çocukluğunun bir dönemi. Babasının baskıcı yapısı, dayakla sağlamaya çalıştığı otoritesi olmasa her şey yolunda. Kendisi gibi başarılı bir okul hayatı olsun istiyor oğlunun. Küçük yaşta gösterdiği başarıların aynısını oğlundan da bekliyor.
Böyle geçen günlerin ardından yaşadıkları şehir düşman işgaline uğruyor. İç Anadolu'ya doğru yola çıkıyorlar ve Konya'ya yerleşiyorlar. Babası Kurtuluş Savaşına katılmak için şehirden ayrılıyor. Kardeşleri ve annesiyle, babasının yokluğunu fırsat bildikleri daha rahat bir dönem başlıyor.
Eski bir öğretmen olan annesi, babasının tam tersi bir karaktere sahip. Herkesle iyi anlaşan, kimseye yukarıdan bakmayan kişiliği ile herkes tarafından sevilen biri.

''Onun varlığında bana evimin dağılmamasını temin eden bir tılsım var gibi geliyor. Onu sevmediğim, ondan korktuğum, ondan süratle uzaklaşıp kurtulmak için can attığım halde, onu gene de, sırtımı dayadığım bir ağaç, yahut uçurumun kenarında sıkı sıkıya tutunduğum sağlam bir meşe dalı kadar kuvvetli buluyorum.''

Bir süre sonra yolları bir şekilde Adana'ya düşüyor ve baş karakterin en mutlu günleri de burada geçiyor. Cumhuriyetin kurulmasıyla baba Atatürk'ü hedef alan faaliyetlerde bulunuyor. Bu nedenle ülkeyi terk etmek zorunda kalıyor. Beyrut'a yerleşiyor. Kısa süre sonra ailesini de yanına alıyor. Farklı bir dil, bambaşka bir kültür içerisinde yaşam mücadeleleri bu şekilde başlamış oluyor.
Baba Avukatlık olan mesleğini yerine getirmek istiyor. Ancak kanunlar bunu izin vermiyor. Ellerinde kalan son parayla bir Lokanta açıyorlar ve Kardeşi Niyazi ile burada çalışmaya başlıyorlar. Bir süre sonra lokantada işler yolunda gitmiyor ve batırıyorlar.

''Gözlerim ayakkabılarıma kaydı, yanları patlamıştı. Bu tür postalları olan birinin hiçbir kızı sevmeye hakkı olmayacağını düşündüm.''

Babasının üzerindeki baskısı ise halen devam ediyor. Üstelik artık işsiz ve bir mülteci olarak iş bulmak çok daha zor. Bir yandan vatanına geri dönmek istiyor. Diğer yandan geçim sıkıntısı içinde fakirlik ve açlıkla boğuşuyorlar.
Babasını bir şekilde ikna ediyor. Vatanına ailesini arkasında bırakarak geri dönüyor. Baba baskısından kurtulmuş ve kendi kararları doğrultusunda hareket edebileceği hayatı da bu şekilde başlıyor.

''Ey açlık! Seni midemde, iliklerimde, kanımın küreyvelerinde duydum. Ve sen, benim iyi, benim şefik ve rahim olan soyum, insan soyu, sen ebedi tokluğu fethedeceksin!''

BENİM YORUMUM
Romanın kahramanı adını vermeden anlatıyor dediğime bakmayın. Bu kitap Orhan Kemal'in kendisi ve çevresindeki insanların hayatını anlattığı serinin ilk kitabı. Kendi hayatından çok ciddi etkiler taşıyor olması çok daha farklı bir gözle, merak içinde okumamın nedeni. Devam kitaplarını da en kısa sürede okumayı düşünüyorum.

 Devam eden milli mücadele yıllarının ardında açlığı, yoksulluğu, Türk insanının acılarını ve özlemlerini anlatıyor Orhan Kemal, Baba Evi adlı romanında. İnsanlığın en büyük sorunlarına değiniyor tek tek. Toplumsal sorunları, aile bağlarını ve eğitimin önemini vurguluyor. Açlığın birey ve aile üzerindeki etkilerini kendine özgü bir dille, sıcacık, sade ve akıcı bir üslupla anlatıyor. Özellikle yaşanılan dönemin kültürel, dini, ekonomik ve sosyal yapısına ışık tutuyor.

''Her şey küçük bir oyundu halbuki...''

Bu gün tam bir aşk kitabıyla geldim. Uzun zamandır bu tür kitaplar okumuyordum. Özellikle biraz dinlenmek, biraz kafa dağıtmak için iyi bir seçim oldu. Nasıl bittiğini de anlamadım.

BENDEKİ SEN KONUSU
Baran bir şirketin yönetici asistanı konumunda çalışmaktadır. İşe girerken patronuna söylediği bir yalan dışında hayatında her şey yolunda gitmektedir. İşe girebilmesi için evli olma şartını nişanlı olduğunu söyleyerek bertaraf etmiştir ancak, patronu nişanlısıyla tanışmak istemektedir. Baran son çareyi oyunculuk ajansından bir kız tutmakta bulur.

Ezgi çocuk esirgeme kurumunda büyümüş kimsesiz bir kızdır. Bir lokantada çalışmakta, iki odalı bir evin zemin katında yaşamaktadır. Zor şartlarda yaşasa da bir evi ve işi olduğu için mutludur. Hikayesi gördüğü bir rüya ve hemen ardından gelen telefonla değişecektir.

Baran ve Ezgi yanlış verilen numaranın sonucunda bir araya gelirler ve yanlışlığı fark ettiklerinde artık çok geç olur. Sadece bir iki haftalık bu sürece katlanmak zorunda kalırlar ancak ilişkileri bu süreç içerisinde büyük bir aşka dönüşebilir.

''Belki...'' diye mırıldandı. ''Bu hayatta en büyük yanlışım sensin ama şu an için en doğru olan da sensiz.''

BENİM YORUMUM
Öncelikle konusu için yazdıklarımın tamamı hikayenin neredeyse ilk sayfalarını oluşturuyor. Baran ve Ezgi'nin ilişkisinin bu kadarla sınırlı olmadığını söylemeliyim. Olaylar ilginç bir şekilde ilerliyor. Bendeki Sen, 371 sayfalık bir kitap olmasına rağmen akıcı  kurgusu ve sıkmayan anlatımıyla kısa sürede bitirilebilecek bir kitap.

 Kitap ve kapak tasarımını ise sevdim. Böyle bir hikaye de böyle bir kapak tasarımı olurdu diye düşünüyorum. Ayrıca arka kapak kitabı yeterince hatta fazlasıyla anlatıyor. Ayrıca kitabın yazı puntosu okumayı kolaylaştırıyor.

Akıcılığına rağmen sıkılıp atladığım bölümler, sayfalarda oldu. Bunun nedeni kitabı çok kısa sürede okumamdan kaynaklanıyor olabilir. Birde başta da söylediğim gibi tür olarak çok alışık olmadığım bir tür olduğundandır belki de.

Son olarak ben kitaba yazar Dilek Taygun hakkına hiç bir şey bilmeden başladım. Bu nedenle çok beklenti içine girmeden elime aldım kitabı. Wattpad de kazandığı başarı sonrası kitapları yayınlanmış ve Bendeki Sen yazarın beşinci kitabıymış. İlk baskısı geçtiğimiz ay, yani Mayıs 2017 tarihinde basılmış olan yeni bir kitap. Alanında başarılı olduğunu düşünüyorum. Bu tarz kitapları sevenlere tavsiye edebilirim.

Benden de bu 😓

Sevgili Okuma Günlüğüm blogun da çok güzel bir yarışma yapıyor. Kendisine gönderdiğimiz fotoğrafları oylamaya soktu ve bende bir fotoğraf göndermiştim. Açık farkla yenilenler arasındayım ama olsun yine de çok eğlenceli ilerliyor.😍 O zaman sizde en çok beğendiğiniz görsele oyunuzu kullanın 😉 

''Bu dünyada insan en güzel, en büyük, en bahtiyar olacak mahluktu. O halde niçin sokakta çıplak çocuklar, aç gezenler, işsiz delikanlılar, titreyen köylüler, yalnız namazlarını ve torunlarını seven ihtiyarlar vardı?''

''İnsan, dedi, aslını unutmamalıdır. Bakın bu çay bile aslının bir göl olduğunu unutmuyor. Suları bir göl suyu gibi ılık ve sessiz. Sanki bir göl gibi sakin, sanki bir göl gibi akmıyor. Tabiat bile aslını unutmuyor, görüyor a! Aslından kendisine bir şeyler saklıyor.!''

Tanrının Unuttuğu İnsanlar, Albert Cossery tarafından yazılan  bir öykü kitabı. Postacının İntikamı, Genç Kız ve Esrar, Berber Karısını Öldürdü, Hayal Kurmanın Tehlikesi ve Açlar Yalnız Ekmek Düşler adlı beş öykü bulunuyor.

TANRININ UNUTTUĞU İNSANLAR KONUSU
Postacının İntikamı, kitapta yer alan ilk hikaye ve postacı Zuba ve ütücü Hanafi arasında geçenler anlatılıyor. Postacı Zuba baktığı bölgede okuma ve yazmayı bilen tek kişidir. Tek okur yazar olması onu bilge ve kültürlü yapmaktadır. Bölgedeki diğer insanları ise cahil, kültürsüz ve köle. Postacı Zuba kendisine göre Tanrı tarafından seçilmiş biridir. Ütücü Hanafi ise Şeytanın kendisi olduğunu düşünmeye başlamıştır.

Diğer bir hikaye ise Genç Kız ve Esrar. Feyza'nın iç dünyası ve inançlarına şahit oluyoruz. Anlaması biraz zor bir hikaye ancak bitirdiğinizde etkisini seveceğiniz bir öykü.

Sıra geldi en sevdiğim öykü olan Berber Karısını Öldürdü.

Bak ufaklık, şuraya bir köşeye otur da bırak çalışayım. Bizim yoksul olmamız, Tanrının bizi unutmasındandır oğlum.''' 

'Tanrı!'' dedi çocuk. ''Peki Tanrı bizi ne zaman hatırlayacak baba?'' 

''Oğlum, eğer Tanrı birini unutursa, bu daima böyle sürer.'' 

Bu alıntının üzerine fazla bir şey söylemeye gerek yok sanırım. Tenekeci Şaktur ve oğlunun hikayesi. Karısını öldüren berber Sadi'nin, şehrin temizliğinden sorumlu olan süpürgecilerin ayaklanmasının hikayesi. Bir uyanışta denilebilir. 

Hayal Kurmanın Tehlikesi, fantastik tarafı olan bir hikaye. Dilenci Ebu Şavali ve dilencilik araştırmacısı Tevfik Gad arasında geçiyor. Bir dilencilik okulu açma fikri hikayeyi fazlasıyla fantastik yapıyor. Gerçekçi bir tarafına var. 


Açlar Yalnız Ekmek Düşler, üç kişinin arasında geçen bir aşk hikayesi. Bu hikayede aşk ve fakirlik yan yana. Kitabın son hikayesi aynı zamanda. 

BENİM YORUMUM
Tanrının Unuttuğu insanlar ilk olarak kütüphanede çıktı karşıma ve hemen okumaya karar verdim. İlk elime aldığımda bir çok defa karşıma çıkmış hissine kapılmıştım. Ancak öyle değilmiş. Yazar Albert Cossery ve kitap hakkında çok bir bilgiye ulaşamadım açıkçası.

Kitap ilk olarak Kahire'de Arapça, Fransızca ve İngilizce olarak yayınlanmış. Sonra da Paris'te. Bizdeki ilk baskı 2004 yılında Kanat Kitap tarafından yapılmış. 1913 doğumlu Mısırlı yazar toplamda sekiz kitap yazmış. Neredeyse tüm hayatını Paris'te geçirmiş. Önemli yazarların ve eleştirmenlerin övgüyle bahsettiği yazarlardan aynı zamanda.

Hikayeler de gerçekçi bir anlatım söz konusu ve yazarın kendine has bir üslubu var. Dönemi ve hikayelerin geçtiği bölgeyi çok iyi analiz edebilme imkanı buluyorsunuz. Arap edebiyatına çok yakın olduğumu söyleyemem açıkçası. Arap edebiyatından okuduğum çok fazla eser de yok. Tanrının Unuttuğu İnsanlar ise arap edebiyatında kullanılan etkileyici dil ile birlikte modern tekniklerinde kullanıldığı hikayelerden oluşuyor. Bu da benim bu hikayeleri sevme nedenim.

Hikayelerde verilmek istenen mesajlarda çok önemli. Bir gün olur da okursanız o mesajlara dikkat edin diyorum. Mutlaka alın ve okuyun demiyorum ancak olur da karşınıza bir şekilde çıkarsa görmezden de gelmeyin.