ABD'li yazar Clare Vanderpool 'un ilk romanı olan Babamı Beklerken 2010 yılında yayınlanmış ve bir çok Edebiyat ödülüne de layık görülmüş bir roman. Parodi yayınları aracılığıyla da 406 sayfa olarak 2014 yılında da bizim ülkemizde yayınlandı.

Hikaye 1936 yılın da geçiyor. Ana karakter Abilene 12 yaşında ve  babasından başka kimsesi olmayan birisidir. Babası Gideon ve Abilene hayatlarını oradan oraya tren yolculuklarında geçirmektedirler. Abilene geçirdiği bir kaza üzerine babası artık normal bir hayat sürmesini istemekte ve bir zamanlar kendisinin de yaşadığı göçmenlerden oluşan, geçmişi olan kasaba olarak da adlandırılan Manifest'e daha iyi bir hayat sürmesi için göndermektedir.

Babası Gideon kızını eskiden tanıdığı biri olan Shady emanet etmekte ve Abilene onun yanında yaşamaya başlamaktadır. Yaşamaya başladığı yerde ilk gün bir kutu bulur ve bu kutunun içindekiler Manifet'in 1917 sine götürecektir. Kutunun için de mektuplar ve bazı nesneler vardır.

 Abilene bu kasabadaki tuhaflıkları Lettıe ve Ruthanne ile birlikte çözmeye başlar. Aynı zaman da birbirlerinden tuhaf bu hikayelerin için de babasını aramaktadır.

Bulduğu kutudan yola çıkarak, hikayelerin arasın da yolculuk yapmasını sağlayan kişi ise Bayan Saddıe'dır. Bir kahindir ve kasabadaki bir çok kişi ondan uzak durmayı seçmiştir. Abilene ise bir yandan yanın da çalışmaktadır bir yandan ise Manifet'in 1917 sine ait hikayeleri tüm gerçekleri ile ondan öğrenmektedir. Manifet'in 1917 sinde ise hikaye bir dolandırıcı olan Jınx ve bir koşucu olan Ned etrafında kurgulanmıştır.

Roman da inanılmak bir kadro var 1936 yılına ve 1917 yılına ait bu isimler kitabın başındaki Karakterler haritası olmasa baya sıkıntı olabilirdi. Kurgu ise çok başarılıydı. Roman da her ayrıntı düşünülmüştü bana göre.
 Abilene bulduğu kutunun içinden çıkan mektupların her birine kitapta yer verilmişti ve el yazısıyla yazılmıştı bu bölümler. Kasabadaki gazetede haftanın olaylarının yazıldığı bir bölüm olan Hattie Mae'nin Haberciniz Bülteni Yazıyor bülteni de benim romandaki en sevdiğim bölümlerdi. Ayrıca kapak tasarımı ve basım çok kaliteliydi bana göre. Ben bir basım hatası dahi göremedim. Üzerinde büyük bir emek olduğu çok belliydi. Aldığı ödüllere de bakılınca sonuna kadar hakkettiği düşünüyorum.

Romanın son sayfaların da ise Yazarın Notu başlığı altında hikayede neyin gerçek, neyin kurgu olduğunu anlatan bir iki sayfalık bir bölüm vardı ve bu bölüm de baya dikkat çekici idi.

Roman hakkın da çok sıkıcıydı gibi yorumlar okudum ancak ben nasıl bittiğini dahi hatırlamıyorum. Bence mükemmel bir kurguyla yazılmış kusursuz bir roman. Umarım sizde beğenirsiniz.

Bir önceki yazıda  blogumda yer verdiğim  Bize Göre Ahmet Haşim kitap yorumuma buradan ulaşabilirsiniz.